ไดร์อารีกับความทรงจำของวันวาน

ไดร์อารีกับความทรงจำ เป้นไปไม่ได้....ตอนเด็กๆฉันซนมากแม่บอกว่าฉันเหมือนลิงชอบหยิบของไปวางไว้ที่อื่นไม่ยอมเอามาไว้ที่เดิมและฉันได้เล่นกับน้องเล่นกระโดดกันไปกันมาจนหกล้มแขนข้างซ้ายหักฉันร้องไห้ด้วยความเจ็บและต่อจากนั้นฉันก็ซนอย่างเดิม สมัยอนุบาลฉันเรียนอยู่โรงเรียนบ้านบางบ่อพอแม่ไปส่งที่โรงเรียนฉันก็ร้องไห้อยากกลับบ้านและครูก็หลอกล่อให้ฉันไม่ร้องตามแม่บางทีฉันก็กลับบ้านครึ่งวันเพราะร้องให้ครุเค้าคงรำคาญเค้าเลยพาไปส่งที่บ้านพอแนได้กลับบ้านฉันก็มีความสุขเออาเพราะได้อยุ่กับพ่อกับแม่และครอบครัวนิสัยฉันไม่ค่อยดีสักเท่าไร่ชอบเอาแต่ใจตัวเองอยากได้อะไรก็ต้องได้และพ่อกับแม่ก็ซื้อให้ฉันรักพ่อกับแม่มากเลยฉันไม่เคยทิ้งพ่อกับแม่มาเลยพอมาตอนประถมฉันจก็หัดถูบ้าน กวาดบ้านช่วยเหลือครอบครัวและไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจเลยพอมา ป.3 ฉันชอบครูมากเพราะได้ท่องสูตรคุณแลกลุกอมและตอนนั้นแนท่องได้และแนได้ลูกอมกลับบ้านมาเยอะและฉันก้แบ่งให้พ่อกับแม่กิน ฉันซื้ออะไรมาฉันก็แบ่งให้ทุกคนกินฉันเป็นคนเมตตา เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ มีความปรองดองกับทุกคน ฉันอยู่ ป.5 ครูประจำชั้นห้องแนขี้บ่นมากจนฉันเบื่อหน่ายไม่อยากอยู่ ป.5 อีกต่อไป และฉันอดทนมาจนถึง ป.6 แนเรียนคอมพิวเตอร์กับครูที่วิทยาลัยเทคนิคสมุดสงครามด้วยฉันชอบมากเรียนพิมพ์ดีดฉันชอบแข่งกับเพื่อนและฉันก็ชนะเพื่อนๆและครูเค้าก็แจกขนมมาให้ฉันก็แบ่งให้เพื่อนกินฉันไปสอบ O-net ที่โรงเรียนอนุบาลสมุรสงครามชอบสอบได้ที่ 8 ของห้องยังดีที่สอบได้ที่ 8 ยังไม่เป็นที่โล่ของใครๆพอตอนจบป.6 ครูฉันจัดงานเลี้ยงส่งด้วยตอนนั้นน้ะแนรู้สึกอิ่มแปร้เลยที่เดียวพอมาม.1 ครูก็มาคุมฉันสมัครเข้าโรงเรียนถาวรานุกูลฉันสอบได้นะแต่อยู่ห้อง 9 รู้สึกภูมใจนิดๆ พ่อกับแม่บอกว่า ..ดีแล้วที่สอบเข้าได้เพราะคนอื่นที่สอบเข้ามาอยู่โรงเรียนนี้ไม่ได้ก็มี เข้ามาโรงเรียนถาวรานุกูลดีนะเจอเพื่อนที่ดี บางทีเพื่อนก้ไมดีสำหรับแนนะเพราะบางทีเพื่อนอาจทำตัวไม่เหมาะสมและวุ่นวาย ตัวแนก้ไม่ดีมากนักดท่าไร่บางทีฉันก้เครียดกับเรื่องที่ทัน